بیست و چهارم مهر ماه، برابر با شانزدهم اکتبر، سالروز جهانی غذاست. این روز به افتخار تاسیس سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ نامگذاری شده و در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. در این روز، سازمان های بین المللی، به منظور برقراری روابط در زمینه کشاورزی و زمینه سازی برای جلوگیری از فقر و گرسنگی و نابودی محیط زیست، تلاش می کنند. استفاده از تجربیات، نحوه تغذیه، انتقال فن آوری از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، موجب رونق و پیشرفت در صنعت مواد غذایی در ملل جهان سوم می شود. روز جهانی غذا، تلنگری برای بیداری وجدان های به خواب رفته و روز هم دردی با گرسنگانی است که از ابتدایی ترین حق زندگی، یعنی غذا محرومند.
فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد
فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد از سازمان‌های بین‌المللی است که در زمینهٔ توسعهٔ کشاورزی فعالیت دارد. سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ توسط ۴۴ کشور عضو سازمان ملل متحد تأسیس شد. این سازمان از مرکز فائو و از طریق شبکه جهانی بالغ بر حدود نود اداره برای گسترش و مدرنیزه کردن کشاورزی، جنگلداری، شیلات و تأمین غذای مناسب برای همگان، به کشورهای در حال توسعه کمک می‌کند.
هدف سازمان فائو، بالا بردن سطح زندگی و بهبود تغذیه مردم جهان، توزیع مناسب مواد غذایی در مناطق مختلف جهان و ایجاد امنیت غذایی است. مبارزه با سوءتغذیه با ارائه اطلاعات لازم به کشورهای مختلف؛ از دیگر اهداف فائو است که بازدهی کشاورزی و سطح تغذیه در جهان را افزایش داده است. مقر این سازمان واقع در شهر رم در کشور ایتالیا است.
فائو به اعضایش شامل اتحادیه ارو‍پا و ۱۸۳ کشور خدماتی ارئه می‌دهد و در این راه با هزاران همراه در سرتاسر جهان، از سازمان‌های جامعه مدنی مانند گروه‌های کشاورزان و سازمان‌های بشر دوستانه تا دیگر موسسات ملل متحد، بانک‌های توسعه و بخش خصوصی، همکاری می‌کند.
اهداف اصلی فائو
1- مساعدت به کشورهای در حال توسعه با در اختیار گذاشتن امکانات فنی.
2- کمک به دولت‌ها در جهت تعیین خط مشی و مشاوره در برنامه ریزی.
3- جمع‌آوری، بررسی و انتشار اطلاعات.
4- فعالیت به عنوان محلی برای تبادل نظر و گردهمایی ملت‌های فقیر و غنی با شرایط برابر.
غذا، نیاز اولیه بشر
خوراک یا غذا خوردنی‌ای است که در جوامع متفاوت به صورت خام و دست‌نخورده، تغییر یافته یا نیمه تغییر یافته برای مصرف آماده می‌شود. خوراک می‌تواند منشأ حیوانی یا گیاهی (و یا گاهی معدنی) داشته باشد، و برای رفع نیاز تغذیه یا لذت بردن مصرف شود.
غذا ماده‌ای حیاتی است، ماده‌ای آنچنان اساسی که بدون آن موجود زنده قادر به زیستن نخواهد بود. غذا بنابراین مانند هوا و آب اساس و پشتوانه زندگی است. غذا ماده‌ای است که بدن موجود زنده قادر است آن را تغییر فرم داده به مواد مشابه خود تبدیل کرده و به مصارف مختلفی از قبیل رشد و نمو، ترمیم، پاک سازی، جایگزین مداوم سلول‌های از دست رفته، فعل و انفعالات شیمیایی موجود در بدن و تهیه مواد لازم جهت تولید مثل برساند. بنابراین غذا ماده‌ای است که بتواند به مواد داخل سلولی و سلول‌های ساختار بدن مانند استخوان، پوست، ماهیچه، عصب و غیره تبدیل گردد. غذا باید ماده‌ای باشد که بدن بتواند آن را از طریق دستگاه گوارش وارد خون کرده سپس توسط سلول‌های مختلف از خون جذب کند. غذا، از ابتدایی‌ترین نیازهای موجودات زنده است و غریزه تأمین این نیاز از آغاز آفرینش همراه موجودات بوده است. در قرآن نیز به این نیاز بدنی انسان توجه شده و نام برخی از سوره ها با خوراکی ها شروع می شود. در برخی آیات، گاه به خواص برخی خوردنی ها اشاره شده و در برخی دیگر، به حیواناتی که سازنده خوردنی های مناسب و مطبوع آدمی است، اشاره گردیده است.